United States Holocaust Memorial Museum: 'Crisis in Darfur'
Het U.S. Holocaust Memorial Museum is een levend monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van de holocaust. Het museum houdt de herinnering onder meer levend door de aandacht te vestigen op de huidige dreigingen van genocide en aanverwante misdaden tegen de menselijkheid.
Ten tijde van de lancering van Google Earth in juni 2005 was de Academy for Genocide Prevention van het museum bezig te onderzoeken hoe specialisten op het gebied van buitenlands beleid informatie over opkomende dreigingen van genocide en massale wreedheden beter zouden kunnen uitwisselen. Het museum zag in dat Google Earth goed zou kunnen helpen bij het snel en overtuigend ordenen en presenteren van informatie en zou kunnen dienen als een effectief medium ter informatie en educatie over genocide en aanverwante misdaden tegen de menselijkheid.
'Crisis in Darfur', een project van het Genocide Prevention Mapping Initiative van het U.S. Holocaust Memorial Museum, is een uniek project waarin het museum en Google samen de genocide in Darfur onder de aandacht brengen door satellietbeelden met lagen van gegevens en multimedia te combineren in Google Earth. Dankzij deze samenwerking wordt op een sterk visuele manier de aandacht gevestigd op de wereldwijde dreiging van genocide en kan informatie over massale wreedheden in de toekomst beter worden uitgewisseld en gepubliceerd.
Tijdens de crisis zijn meer dan 300.000 mensen omgekomen en werden 2.500.000 mensen verdreven uit hun huizen in de regio Darfur in het westen van Soedan. In heel Darfur zijn meer dan 1600 dorpen beschadigd of compleet verwoest. De levens van de ontheemden hangen nog steeds aan een zijden draadje, terwijl geweld nog altijd aan de orde van de dag is in de nog overgebleven dorpen in heel Darfur en in de vele vluchtelingenkampen in de regio en het buurland Tsjaad.
De plegers van genocide werken gewoonlijk in een waas van ontkenning en misleiding. De Soedanese regering houdt vol dat er minder dan 9000 burgers zijn omgekomen in de 'burgeroorlog' in Darfur. Zulke beweringen kunnen eenvoudig worden weerlegd als burgers wereldwijd toegang hebben tot satellietbeelden met een hoge resolutie en ander belangrijk bewijsmateriaal, dat voorheen alleen beschikbaar was voor een beperkte groep. Nu kan elke gebruiker van Google Earth inzoomen op Darfur en zien hoe dorp na dorp is verwoest.
Aanpak
De ontwikkeling is serieus van start gegaan toen een internationale vrijwilligersorganisatie, het BrightEarth Project, werd opgericht om uit te zoeken hoe een nieuwe generatie aan kaarttools, waaronder Google Earth, burgers wereldwijd kon helpen om kwetsbare bevolkingsgroepen te beschermen. Deelnemers waren museummedewerkers, maar ook Declan Butler, senior wetenschapsjournalist bij Nature Magazine, Stefan Geens, van de populaire blog www.ogleearth.com en GIS-professionals Mikel Maron, Timothy Caro-Bruce en Brian Timoney.
In samenwerking met organisaties van de Verenigde Naties, het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en een aantal ngo's heeft het museum gegevens verzameld die voorheen alleen op verspreide locaties en in uiteenlopende vorm beschikbaar waren, zoals papieren landkaarten, tabellen en tekst.
Museummedewerkers en vrijwilligers van Bright Earth hebben meer dan een jaar samengewerkt om gegevens te verzamelen over de verwoesting van dorpen, de locaties van vluchtelingenkampen, de beschikbaarheid van humanitaire hulp en meer. Begin 2006 hebben ze de eerste conceptversies van KML-lagen opgesteld. Het was voor het eerst dat al deze afbeeldingen, gegevens en multimedia werden samengebracht op één locatie.
Maar zonder beelden met een hoge resolutie was de presentatie van deze gegevens in Google Earth niet zo'n grote verbetering ten opzichte van de traditionele kaarten. Google beloofde het verkrijgen van beelden van Darfur hoog op de agenda te zetten en tussen het najaar van 2006 en het voorjaar van 2007 heeft het team van Google Earth grote gebieden van Darfur geüpdatet met beelden met een hoge resolutie.
Met alleen de afbeeldingen was het bijna onmogelijk om de aangevallen dorpen te vinden. Met alleen de gegevens kon de gebruiker wel het grote geheel van de situatie in Darfur overzien, maar werd de invloed op afzonderlijke dorpen of nederzettingen niet duidelijk gemaakt. Door de twee gegevenssets te combineren, konden ze elkaar goed aanvullen.
De beelden van de nasmeulende resten van dorp na dorp lieten overduidelijk de ernst zien van de verwoestingen en de nasleep hiervan, met honderdduizenden tenten in vluchtelingenkampen in het hele gebied. De foto's en video's met geografische gegevens van museummedewerkers en bekende internationale fotografen, en de verklaringen van Amnesty International maakten de verhalen over wat er met deze dorpen is gebeurd, persoonlijker en overtuigender.
'Crisis in Darfur' is het eerste project van het museum waarin de slachtoffers van genocide via Google Earth een gezicht krijgen. Het museum werkt nu aan innovatieve manieren om de lagen te updaten, zodat overlevenden, hulpverleners en mensen die in Darfur of elders in de wereld worden bedreigd door genocide, hun verhalen met ons kunnen delen.
“Een van de meer dan 1600 beschadigde of verwoeste dorpen in Darfur. Er zijn in totaal meer dan 100.000 huizen verwoest.
”Niemand kan meer zeggen dat hij of zij geen idee had. Met deze tool wordt een heel donkere hoek van de wereld aan het licht gebracht, waardoor de slachtoffers indirect worden beschermd. David vecht hier tegen Goliath en Google Earth heeft David net een steen voor zijn katapult gegeven.
”John Prendergast, International Crisis Group (Washington Post, 14 april 2007)
Impact
Toen Google Earth eenmaal had toegezegd de lagen van het museum als standaardcontent aan te bieden aan alle gebruikers van Google Earth, was duidelijk dat dit project wereldwijd een enorme impact zou krijgen.
'Crisis in Darfur' werd gelanceerd op 10 april 2007. De lancering kreeg wereldwijd de aandacht van meer dan vijfhonderd Engelstalige mediakanalen, evenals van media in vele andere talen, van het Nederlands tot het Arabisch. Honderden blogs hebben het nieuws gemeld en docenten, hulpverleners en activisten maken inmiddels geregeld gebruik van Google Earth om te laten zien hoe genocide eruitziet. Ruim een miljoen mensen hebben aanvullende lagen gedownload van de website van het museum en meer dan 100.000 gebruikers hebben de pagina 'What Can I Do?' bezocht om te zien hoe ze zelf een steentje kunnen bijdragen.
Twee maanden na de lancering ontving de website van het museum nog steeds 50% meer verkeer dan voorheen. Het wereldwijde bereik van de site is dankzij het project enorm uitgebreid: het percentage bezoekers van buiten de VS is in een jaar gestegen van 25% naar 46%. Alleen al het aantal bezoeken uit Soedan is meer dan vertienvoudigd.
Deze reactie toont aan dat internetgebruikers over de hele wereld behoefte hebben aan meer technologische toepassingen waarmee ze op meer betekenisvolle en persoonlijke manieren kunnen zien wat er in de wereld gebeurt. Gebruikers van Google Earth kunnen nog steeds voor hun plezier inzoomen op hun eigen huis, een restaurant zoeken en steden in 3D bekijken, maar nu ze met eigen ogen kunnen zien wat er in Darfur gebeurt, worden ook de andere mogelijkheden van de 'virtuele wereldbol' duidelijk.
Organisaties van de Verenigde Naties beginnen Google Earth te gebruiken om belangrijke informatie te ordenen en uit te wisselen onder mensen in het veld en op het hoofdkantoor. Ook sommige ngo's weten het programma al goed te vinden. Het gebruik van Google Earth als tool ter voorkoming van genocide is echter nog beperkt.
In combinatie met nieuwe interactieve Web 2.0-benaderingen kan met Google Earth het proces van operationele respons en tijdige waarschuwing worden veranderd door gezamenlijke en dynamische manieren te bieden waarmee gemeenschappen samen kunnen komen, belangrijke informatie kunnen uitwisselen en burgers de wereld in een nieuw licht kunnen tonen.
Door een verbeterde snelle toegang tot satellietbeelden kunnen gebruikers van Google Earth over de hele wereld helpen risicogebieden in de gaten te houden en kunnen zij organisaties effectiever laten reageren op het gevaar van genocide. Als beelden op afstand meer worden benut, zien potentiële plegers misschien in dat hun misdaden tegen de menselijkheid niet verborgen blijven voor de internationale gemeenschap. Tot slot kan dankzij deze activiteiten misschien een geloofwaardige en wereldwijd toegankelijke openbare informatiedatabase worden opgezet, aan de hand waarvan de schuldvraag na misdaden tegen de menselijkheid, genocide en andere wreedheden kan worden behandeld.
“De kinderen van Darfur
”
